Voor het stellen van de diagnose prikkelbare darm syndroom door de huisarts of door een MDL arts worden de zogenaamde Rome-IV criteria gebruikt.
Deze Rome-IV criteria zijn: • De diagnose PDS wordt gesteld als er geen structurele of biochemische verklaring voor de symptomen is te vinden.
• En de symptomen moeten in ieder geval al langer dan 6 maanden bestaan.
• En de patiënt moet gemiddeld minstens 1 dag per week in de afgelopen 3 maanden buikpijn hebben gehad.
• En de patiënt moet tenminste 2 van de volgende 3 symptomen hebben:
– De buikpijn is gerelateerd aan de ontlasting
– Een verandering van de frequentie van de stoelgang: diarree of obstipatie
– De vorm van de stoelgang is veranderd: te hard of te waterig.
Bij het prikkelbare darm syndroom staat buikpijn op de voorgrond, deze pijn kan zeurend, krampend of stekend zijn, en ook zeer hevig. Daarnaast is er een afwijkend ontlastingspatroon. Een deel van de PDS-patiënten heeft vooral ‘s avonds en ‘s nachts buikpijn, al dan niet gepaard gaande met aandrang. De buikpijn kan verminderen na de stoelgang of na het laten van een wind. Hiernaast hebben PDS-patiënten vaak andere maag-darmklachten. Veel voorkomend zijn gasvorming, winderigheid, een opgeblazen gevoel, een opgezette buik, zuurbranden, slikklachten, een brok in de keel. Daarnaast is vermoeidheid ook een PDS-symptoom.
Vaak beginnen de klachten rond de leeftijd van 20 tot 30 jaar, of onder de 50 jaar. Driekwart van de mensen is vrouw. Versterkende indicatoren voor de diagnose zijn antibiotica gebruik in het verleden, een maagdarm infectie doorgemaakt, PDS komt in de familie voor. Ook andere klachten, die niet direct een relatie hebben met PDS komen voor, zoals spierpijn, fibromyalgie, rugpijn, hoofdpijn, problemen met plassen, angst, depressieve klachten, onregelmatige menstruatie en pijn tijdens of na de seksuele gemeenschap.
Herken jij je in de symptomen? Doe hier de “Heb ik PDS test”. (deze test vervangt geen bezoek aan je arts)